برای تو و خویش،

چشمانی آرزو می کنم که چراغها و نشانه ها را در ظلماتمان ببیند

گوشی که صدا ها و شناسه ها را در بیهوشی مان، بشنود

روحی که این همه را در خود گیرد و بپذیرد

و زبانی که در صداقت خود ، ما را از خاموشی خویش بیرون کشد و بگذارد از آن چیزها که به بندمان کشیده است سخن بگوییم.